บทที่ 167 ในสายตาสาธารณะ

โฮลเดนกวาดสายตามองซากปรักหักพังรอบตัว เปลวเพลิงสีดำที่เคยเลียไล้ไปทั่วผนังได้มอดดับไปนานแล้ว ทิ้งไว้เพียงกลิ่นไหม้ฉุนของไม้และกลิ่นสารเคมีแหลมคมของยาเวทมนตร์ที่ถูกเผา

เขาแสร้งกระแอมไอ พยายามทำเสียงให้ดูใจเย็น แล้วตบไหล่เอเดน

“ไม่เป็นไรน่า แค่เฟอร์นิเจอร์กับของประกอบฉาก... ไม่ใช่เรื่องที่ต้องมาเสียน้...

เข้าสู่ระบบและอ่านต่อ